Ne kadar dostu olduğu insanın, ramazan'da ortaya çıkarmış..
"Hadi gel beraber iftar yapalım mı" diyen kişilerdir dostlar..
Yine yalnız olduğum bir ramazan, hiç dostumun olmadığı bir ramazan
Beni hançerleyen son dosttan sonra dost edinemez oldum
İftarı tanımadığım insanlarla yapıyorum,
Ya iftar çadırında, yada esnaf lokantasında.
Tekelden aldığım parlementi hiç söndürmeden bitiriyorum
Tek arkadaşım gölgem, sanki birşeyler anlatmak istiyor
O da karaktersiz benim gibi bir uzuyor bir kısalıyor
Sahil kenarı huzur veriyor azıcık,
taa ki mutlu mesut muhabbet eden insanları görene dek.
Başkalarının mutluluğu niye beni mutsuz ediyor, yoksa imreniyor muyum?
Hayır hayır, mutluluk sadece beyinde salgılanan bir hormon olamaz.
Peki nolacak, hiç birşey olmayacak,
bende diğer tüm insanlar gibi saçma sapan meşgaleler bulup kendimi avutmaya çalışacağım.
artık amacımız dost kazanmak değil, daha da fazla dost kaybetmemek olmuş.
fakir olduğun kadar samimisindir bu hayatta.
vesselam
patron stayla
