Rüzgar vakti

göçüyor sesler içime

ikindi hüznünden

karanfil ilişiyor yakama

bir ben bir de öteki ben

gömüyoruz kelimeleri

gece vakti ay şavkında

söz sözü görmüyor

kelimelerin savaşında

Hayali gerçek vuruyor

Bulutun eli yağmurun kanında

Ve beni sen öldürüyor

dost kıpırtısız yatıyor avucumda

ceset yığınlarına dönüyor cümleler

toplu bir mezar kazılıyor içime

şiir adında

lal kulların gülmesi

çevrilemiyor hiçbir dünya diline

yakışıksız sözler böylesi

susmak ertesi birine

söylemek gibi

tesbih tanelerine saklıyorum

dünden firar yaralı ümitlerimi

olur da bir dost sözü

düşmesin üzerine

incinmek gibi

göçüyor sesler içime

gece vakti ay şavkında

söylemek gibi

incinmek gibi

şiir adında