Kelebek Büyüsü

Şimdi bi şiire başlıyor kalbim

Çatlıyor toprak, eriyor kar

İzini kaybettirmek için koşuyor atlar

Rüyadan uyanır gibiyim

Aklımda silik fotoğraflar

Neresinden başlanır şiire

Zamansız mıdır?

Bi kış gecesi

Göğün çıldıran şimşeklerini

Çakıp çakıp kaçması mıdır?

Bunca izzet tarifsiz lezzet

ruhun sefiri aşkın yetimi

olmasından mıdır?

İlk görüşte aşka inanır kimileri

Bense bi ağaç gibi büyütürüm sevgimi

Toprağın karnından boğum boğum meyveye yürür

Çiçeğe dururum mevsim mevsim

Aşka hiç denk gelmedi ruhum

Tanısam söylemez miyim?

Sevgisi acır bazen insanın

Ağacın yarılan gövdesi gibi

Eksik olmaz düştükçe

Çocuk dizlerinde ve sevgimde yara izi

Ben öyle severim ki

Saramaz kollarım gövdesini bu ağacın

Söyleyin bana aşkın boyu kaç arşın?

Aşk en çok bahara benzer

Yağmurun sesi okşar ılık güneşi

Ve gökkuşağının altında kelebekler

Şiirler aşkı söyler ve kalbimde demlenir

Ondan tanırım ben aşkı

Eriyen gölgem ve çatlayan sesim hep şiirden

İlk görüşte aşka inanır birileri

Ben denk gelsem

sorardım inanmadan önce

Bunca yıl neden görünmediğini

Şimdi bi şiir doluyor kalbime

Hislerim yüklü bulutlar gibi değdikçe birbirine

Anlık parıltılar yarıyor ruhumun karanlığını

Nemli gözlerim ve parlıyor ışıl ışıl

Bi bahar meltemi öpüyor şakağımı, ürperiyorum

Körebe oynar gibi uzatıp ellerimi

kelebek kovalıyorum.

kaybetti kalbim şiiri

Ey aşk sen mi geldin?