yalnızlığa sapmak

"celladıma gülümserken

çektirdiğim son resmin arkasındaki

satırlar"

- ismet özel

alışkın değilken yalnızlığa, sıkılır oldum insanların yanında. kibir akan konuşmalar, riyakar tavırlar ve birbirini ezmeye çalışan birbirinden samimiyetsiz insanlar. hepsi, beni yalnızlığa itmekte yarışan zavallılar.
yanında sıkılmadıklarım da benden sıkılmış olsalar gerek ki gittiler bir bir. böylece kalanlara kalıcı gözle bakmak zor oldu.
sevdim. sevildim. üzdüm. üzüldüm.
ayrılmanın da vahşi bir tadı olduğuna inandım, dahil ettim onu da sevdaya. tek kötü söze layık değildi sevdiklerim.
olmadı değil kızdığım. ağır geldi belki bu kızgınlıklar ama bilmediler ki onlar, onlar oldukları için bu kadar kızılabildiler.
böylece bir yanımla kendim de dahil oldum beni yalnızlaştıranlara.
şunu bildim daima: değmedi, değmez de kırmaya.

- ağyar -