erkek muhabbeti-7
-buyur.
-eve giderken eve gitmek istemediğimi fark ettim. döndüm geri. 'saat kulesine bakan banklar'ın cazibesine kapılmadan yürümeye devam ettim. iki elimi çırparak yürüyen bi' kadını hatta tüm kadınları, adamları, çocukları, atları durdurmaya çalıştım. olmayacağını biliyordum ama denedim. saçma inançlarım olduğunu biliyorum. olmadı da zaten, atlar durmadı. bağlı oldukları faytondaki züppeleri mutlu etmek için yürümeye devam ettiler. yine de halleri 'kaybetmeye koşan atlar'ınkinden iyiydi. sonra tepede bir uçak gördüm, gülümsedim. onu da durdurmayı düşündüm. üşendim denemedim.
-denesen de durmazdı yavşak uçak.
-yavşak ne alaka buraya?
-bilmiyorum. sonra ne bok yedin?
-azıcık yürüyüp karşıya baktım. karşıyaka'ya. seviyorum seni amına koduğumun karşıyaka'sı dedim. bunu söylerken futbol takımına küfrettiğimi, karşıyaka'nın kendisini çok sevdiğimi, karşıyaka olmazsa konak-karşıyaka vapurunun da olmayacağını fark ettim.
-sonra?
-sevgilisine sigara içmeyi öğreten bi' kız, sevgilisine öpüşmeyi öğreten bi' adam gördüm. dudaklar dudaklardan ayrılınca "ooo yesss" demek gerekiyormuş. öyle dedi am kafalı yarrak beyinli abaza. sonra yine kendime döndüm ve dedim ki "bu şehrin erkekleri, bu şehrin kızlarını hak etmiyor." özür dileriz kızlar.
-bu şehrin kızlarından bahsedersen senin aklına fatma sezen de gelmiştir mutlaka?
-"bir göz vuruşuyla yerle bir eder, böyle bi' şey olamaz." dedi o güzel kadın. ardından kısa eteklerine karışan babası geldi basit mantık çalışan dimağıma. sahici ya sezen aksu'nun babası lise ve ilköğretimde bizim derslerimizi ziyaret ederdi.
-şimdi senin lisedeki derslerini, bitmeyen dertlerini sikip atmak gerek ama hiç vaktim yok kardeşim.
-tüm vaktini alan dünyanın deliğine saat kulesi girsin.
-memnun olurum.
blue
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder