HER KİMSE HİÇ GELMEZ
göle giden yolda yürüyorum.yapraklarda ağaç namına bir şey kalmamış hepsi toprağa sarılmış.ağaçlar roma zamanından kalma heykeller gibi çıplak kalmış.
akşama çok yaklaşıyor gün.
***
güneş arkasını döner buralarda yazın bitiminde, sevgilisine küsmüş nazlı bir kız gibi.
güneş küsünce yalnız kalırım ben.
zilim kapıcının çöp toplama zamanında bile çalınmaz.bir kapıcım bile yok.
dıştan yek vücut görülen nar gibi ama içimde bin tane duygu peydahlanmış halde kendimi attım yollara. esrik develer gibi sallana sallana yürüyorum.

duvarların isimleri var evimde.hepsi ketum bir adam kesilir susarlar gündüzleri.ve geceleri ruhlarındaki aşifteyi kusarlar.
duvarlarım geceleri bana olmayacak hayaller anlatır.
tüm orospular gibi zamanı geldiğinde en tumturaklı yalanları dizerler ardı ardına.
sevgili duvarım bahar, kendisi balkonun karşısındaki duvar olur, dün gece Gönül isminde bir kadının bu akşam gölün kıyısındaki bankların en eski olanında beni bekleyeceğini söyledi.
herkes bazen yalanlara inanır.
herkes bazen yalanların doğru çıkma ihtimaline canını verebilir.
herkes bir akşam vakti göl kenarında hiç gelmeyeceğini bildiği Gönül ismindeki bir kadını bekleyebilir.
ve o kadın neredeyse nasıl biriyse nasıl şeyler yaşayıp nasıl hikayeler biriktirdiyse hiçbirini bilmenize izin vermez.
o kadın her kimse hiç ama hiç gelmez.

A.Y.