Bİ AŞKIN TEKÂMÜLÜ

Sıralı ağaçların gölgelediği bir yoldu.

Kayıyor hissi uyandıran yürüyüşüyle suyun dağılışını nehirlerin akışını hayal ettiriyordu.

Gölgeleri ferahlatıyordu adımları.

Koşup gelmişti tüm hatıralar eski günlerin bahsi geçince.

Eksik yürek, savruk akıl, yıkık düşler… En son aşk dolu gülüşler gelmişti haliyle, uzundu yolu hepsinden

Konuşmak yasak,

dokunmak yasak,

durmak yasaktı.

Kimse görmeden gözleriyle sarıldı bana.

Kimse görmeden derin bir nefes çekti duyabilirmişçesine  kokumu.

Kimse görmeden elleri saçlarımda gezindi.

Yıllar günler saatler hiç olmazsa bir kaç dakika beklenirdi.

Oysa üç beş saniyeye sığıştı vuslat.

Köpük köpük hicran bırakan yürüyüşüyle boşluğu dolduran bir uçak uğultusu bıraktı geriye.

Gölgeler yıkılıyordu birbirinin üstüne.

Bir tutam  his okşuyordu yüreğimi, kaçıp gelmişti gizli tariflerden.

Aşk ermişti tekâmüle.

Sarılınca bana gözleriyle kimse görmeden.

-diken uçları-