NEON PARLAMASI

Adamın aklında nesneler, mekanlar, kişiler birer otoban uğultusuna karışmış akıyordu. Sakince ellerini ceketinin cebinden çıkardı ve yürümeye devam etti. Neon lambalarında koca koca kırmızıların yanıp söndüğü barın kapısına geldiğinde gözlerini yukarı kaldırdı. Badigart herif bu bakışların ateşinde eridi ve sesi Afrika’nın dipsiz kuyularına kaçtı. Adam kollarını sıvayarak, yavaş ve kayan bir yıldız gibi merdivenlerden bir kat çıktı. Girişte ayaklarını asker selamıyla iki yana çevirip kendi etrafında 180 derece dönebilirdi. Merdivenden çıkarken bunu hayal etmişti ve çok komik bulmuştu. Bazen öyle olur hayal ettiğiniz bir şeyi yapmayıverirsiniz. Girişte hareketsiz dikildi kaldı. Gözüne ilk ilişen masaya oturdu. Fazlası dönen siparişlerinden birini garson kızın masasına bırakmasını izlerken bir hayalet olduğunu düşünüyordu. Beyni eriyordu ve masaların altından insanların ayaklarına doğru akıyordu. Bardakiler ayakkabılarının altında onun beynindeki fikirlerden birkaç parça götürecekti evine giderken. İçkisini tek yudumda bitirdi. Kafasını iki yana salladı. Sahneye genç bir kız çıktı kenardan bir yerden, yavaş ve kayan bir yıldız gibi. Ufak bir selam verdi kim olduğunu önemsemediği topluluğa. Gözleri kimsenin görmediği bir yere bakar gibiydi. Şarkısına başladı. Sesinde taşıdığı dolgunluğu doğduğu coğrafyaya, bir nevi kaderine borçluydu. Duygulu duygulu okudu. Bardakiler şarkı bitiminde hiç de bu kadar iyi olacağını beklemedikleri şarkıcı kızı alkışlarken keyifli keyifli, kollarını yana salmış gözleri kapalı duruyordu kız. Alnının çatından vurulup kızıl kanı kocaman neon lambalar gibi parladıktan sonra ve ondan da sonra, hep, kolları iki yanda gözleri kapalı durdu.