Masallı Şiir

Üç güz, sonsuz gece

Avuçlarımda yağmura teşne bir dua

Ve sessiz bir saatin yorgunu bakışlarım

Adın düşlerimi yutan bir ayna

Aşk Sisifos’u gönül yokuşlarımın

hala, inatla, sebepsizce

taşır seni

üç güzdür, sonsuz gece

Vapurlar yarıyor boğazı

İnsanlar habersiz

Müziğin eşlik ettiği

mutlu akşamlardan

biz seninle yürürken sahilde

ıslıklar çalardık

bütün makamlardan geçen

bütün insanlarla müstehzi

şimdi vapur sesleri ve kalbim

mutsuz ve mağlup bir kakofoni

bahar hala bir parça bahar

zamanı gelince

evlerin bahçelerinden taşar

boğazın iki yakasına takılmış

renkli küpeler gibi erguvanlar

Şimdi kimi akşamüzerleri

esintiler zamanı geçmişe taşıyor

Geçmiş,

birinden diğerine atlanılan fotoğraf kareleri

Geçmiş,

önüme koyuyor sustuğum kelimeleri

Parmaklarının saçlarımda gezinmesi sonuncusudur

Yaralarımı aşikar ettiğimin

Şimdi kimi akşamüzerleri

Uzunca bi sedire oturmuş ürkek bi samuraydan 

Dinliyorum,

eski bir aşk masalını

Sardunyalar seni özlemiş

Kırık bir vazo parçası savrulduğu köşede

İçine koyulan tüm çiçeklere içlene içlene

Gidenleri beklemiş

Hicaz şarkılar ve gözlerin

Aynı gökyüzünün yağmuru

Oysa suyun öte yakasında sen

Ölüm sonrası ilişmiş karanfil gibi

Kalbimin üzerine

Saçların uzamış çiçek hasreti

Ve su sesi geliyor ellerinden

Beni de al masal ülkene

Gece gözkapaklarına birikmiş