işte geçmişi hatırlarsın bazen. hunharca ağlamak istersin. o güzel günleri bir daha yaşamayacağını bilmek çıldırtır seni. derken gözünden bir damla yaş gelir. için sıkılır. oysaki sen mutlusun şimdi. yalancı mutluluk. en son ne zaman birine sarıldığını bile hatırlamazsın. sonra bir sigara yakarsın geçmiş günlerin şerefine. vicdanını rahatlatacak tek şey sigara sanırım. sonra bir damla daha gelir gözünden. dilin hep keşkelerle dolar. eskiden yanımda olan insanlar, şimdi yanımda yok diye iç çekersin. bir nefes daha sigaradan. boğazına sanki birşey düğümlenir. o kadar üzülürsün ki artık hissedemez olursun acıyı, sevgiyi, kötüyü, iyiyi. acaba insan mıyım diye şüpheye düşersin. ve o sigarayı gözyaşlarınla söndürürsün. dibe batmanın verdiği hüzün daha da derinleşir. merak edersin, acaba şu an beni düşünen biri var mı diye, sorgularsın çevrende olup bitenleri. hayat hep bombok olacak mı diye düşünürsün. sonra bir anda unutursun bunları.
ummadık bir zamanda, bir kıvılcımla yeniden aklına gelir her şey. ah sancı... acaba her şey için geç mi kalınmıştır. yoksa artık yüzleşmek istemiyor musundur geçmişinle. vicdanının sesi olan geçmişinle...çevrendekilerle... sevgi en son ne zaman bir insana zarar vermiştir ki?
B.Y.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder