NİSYAN GÜNLERİNDE AŞK  /( SA’V)

Bir münadi ağzında büyüttüğü kelimeleri

Saldı, vakitlerin en yorgununda

Diyordu ki serçe kuşu tüllendi

Diyordu ki ak kanatlar süslendi

Sandık ki serçe kuşu dündendi

Bilirdik ki acı ve mutluluk aynı düğümdendi

Bir nasi içinde unuttuğu kelimeleri

Buldu, vakitlerin en durgununda

Asılı kalıyordu ağızdan çıkan kelimeler

Yasa has siyahlar giyilmişti

Kimi sesli kimi sessiz harfler

Heyula gibi karşıma dikilmişti

Yalanın kuyruğunu taşıyordu nedimeler

Diyelim ki hikâyenin kötü prensesi

Diyelim ki kalpsizdi üstelik

Diyelim ki çift taraflı ceketler giyerdi

Diyelim ki tılsımlı zehirler sürerdi gözleri

Diyelim ki ovmakla çıkmazdı kirleri

Ve yine diyelim ki ölmüştü bir yaz günü

Ölüler de can yakar ne diyelim ki

pink