YIKIK DUVARLAR

Fiyakasız bir yaşama razıydı adam. Vade doldurmak gibi bir şeydi onun için yaşam.

Vasattan hallice bir iş için dört sene okudu. Okurken onun bunun ağız kokusunu, dedikodusunu, acayip huylusunu, devanası dev egosunu sineye çekti. 

Dahası da oldu.

Aşk var dediler acısını çekti, sigara uzattılar duman duman içine çekti, geçmezdi günler bir siyah tesbihle “ya sabır!” çekti, telefonlarını uzattı insanlar, mutlu yüzlerin fotoğrafını çekti.

Mutluluğu fotoğraflarda dondurup, aşkını sigara dumanlarına yükledi.

Fiyakasız bir yaşama razıydı adam.

Biri, vasattan hallice olan iş hayalini kenarından köşesinden çekti, eğdi, burdu, yaydı.

Hayaller bazı adamların en hassas noktalarıydı. Dayanamadı kırıldı.

Kırılan bir parça geldi dokundu tesbihin ipini kesti. İp koptu, tesbih taneleri dağıldı.

Fiyakasız bir yaşama razıydı adam, ama, fakat lakin…

Adam durdu durdu, bir “ah” çekti.

-diken uçları-