BAK, AMA DOKUNMA!

göğe ulaşma telaşındaki şehre, üstelik vakit akşamdı

kendi gelmeyen gök bir haber yolladı.

kıpır kıpır ışıklı sulara bir adam, ki uzuncaydı.

kucaklar gibiydi kollarını açtı.

boş şişelerin dokunduğu dudaklar. ki kırmızının kıvılcımıydı.

yürek sızılarını usulca fısıldadı.

bekler gibi misafirlerini masada ihtiyar, ki anlatmanın bilgesiydi.

penceredeki damlaları parmaklık sandı.

masal dinleyen kadınlara özenen kediler, ki masallar yalandı.

şehrin sokaklarına parmak hislerini bıraktı.

sanal dokunaklara tapan şehrin insanları, ki çabuk unuturlar.

canlarındaki bu sıcaklığı anlayamadı.

ali yasir